Als afsluiter van 2014 blader ik nog eens door de recepten van afgelopen jaar.
En al zeg ik het zelf: er zaten wel toppertjes bij. Vaak zegt een foto meer dan woorden:

Oudjaarsavond is bij ons meestal een traditie, wat eten en drinken betreft: in iedere geval sushi met champagne. En hoewel onze jongens al volwassen zijn, als ze met oudjaar thuis zijn vinden ze het erg lekker om verstopte cocktailworstjes in croissantdeeg te eten. Die worstjes dateren nog uit hun lagere schooltijd. Die maakte ik elk jaar voor bij het kerstdiner dat op school gehouden werd en waarbij de ouders voor het eten zorgden. Dus Sushi, ‘worstjes in een dekentje’, Japanse koolsalade en ook gevulde eieren en een Hollandse huzarensalade zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met oudjaar.

Maar als je eens zin hebt in iets anders, is een lekker krokant hartig hapje misschien een idee. Ik maakte deze hapjes op kerstavond en ze vielen zeer in de smaak. Bovendien snel gemaakt, en dat is best handig zo tussen de oliebollen en het vuurwerk door…

Ik maakte de krokante hapjes met filodeeg in een muffinvorm, maar je kunt er natuurlijk ook één grote hartige krokante taart van maken door een quichevorm te gebruiken. Voordeel van de muffinvormpjes is dat je meerdere smaken kunt maken,  voor ieder wat wils, eenpersoonshapjes.

Zo heb ik twee smaken gemaakt: eentje met gerookte zalm, kappertjes, crème fraîche en gedroogde tomaatjes, en de andere bestond uit verse vijgen, rauwe ham, Cambozola (een Duitse kaas die het midden houdt tussen Camembert en Gorgonzola) en honing. Voor kerstavond had ik er nog tomatensoep bijgemaakt, wat ook zeker als ‘starter’ van oudjaarsavond niet mis zal staan. Zo weet ik zeker dat we de laatste dag van het jaar goed zullen afsluiten!

Gezellig, die dagen vlak vóór de kerst. Nog snel even de laatste recepten  bedenken en de boodschappen ervoor in huis halen. Mijn koelkast puilt inmiddels uit en ook in de voorraadkast in de kelder staan de nodige potten, pakjes, groenten, fruit en flessen opgesteld. Je zou denken dat ik 20 man te eten krijg:  het is slechts voor ons vijfen -maar dan wel voor minimaal vier dagen!

Vanmiddag alvast de Moskovische kersttulband gebakken en twee kerstbroden, want die mogen niet ontbreken. Het kerstbrood moest ik natuurlijk, nauwelijks afgekoeld, meteen testen. Verrukkelijk! Als extra toevoeging heb ik amarene kersen op de amandelspijs gelegd. Amarene kersen zijn donkerrode kersen uit Italië die ingelegd worden in zoete siroop. Heerlijk zoet en duidelijk de ‘kers’ op  je werk.

Dit  kerstbrood bakken is niet moeilijk en kost je hooguit anderhalf uur, dus morgen meteen beginnen, dan eet je het super vers op kerstavond. Een beter begin van kerst kun je je niet voorstellen.

Zo rond de feestdagen bekruipt mij altijd het gevoel dat ik eigenlijk wel heel graag een keukenmachine zou willen hebben. Zo eentje met een draaikom, bijvoorbeeld een KicthenAid. Maar ja, die dingen zijn best wel duur en bovendien een grote sta-in-de-weg in de keuken. Aangezien mijn keuken niet zo heel groot is, althans geen groot aanrecht, zou de keukenmachine al snel verdwijnen in een keukenkastje of zelfs naar de kelder verhuizen. En laat nou net mijn oude handmixer het hebben begeven…

Ik heb er lang over nagedacht (toch een keukenmachine?) en uiteindelijk besloten een nieuwe handmixer aan te schaffen. Nu zal ik niet snel reclame maken voor een bepaald merk of product, maar voor deze mixer maak ik een uitzondering. Het is een Kenwood, een mooie rode met antigrip-handvat en een vermogen van 350 Watt: een robuste krachtpatser. Je kunt hem makkelijjk op z’n kantje zetten, zonder dat hij omvalt en er wordt een kleine standaard bij geleverd waarin je de mixer plaatst en ruimte is voor de gardes en deeghaken. En mixen kan-ie! Ik heb er meteen een lekkere tulband mee gebakken.

Een Moskovische tulband. De naam van deze tulband doet vermoeden dat hij uit Moskou komt, wat waarschijnlijk ook waar is, maar niemand zeker weet. Het Moskovisch beslag verschilt van een ‘gewone’ tulband door het speciale boter-bloemmengsel. De boter wordt in piepkleine stukjes gehakt of gesneden, door de bloem gemengd en zonder verder te kneden door het geklopte eiwit-dooiermengsel geroerd. De kleine stukjes boter smelten in de oven en geven het typische sponsachtige karakter aan de tulband. Best een lastig recept, maar het resultaat mag er zijn. Ik volg het recept van mijn lievelingsbakker, Holtkamp en mijn mixer wist er wel raad mee!

Eind november heb ik voor mijn zwagers verjaardag ook een chipolatataart gebakken, en deze foto wil ik jullie niet onthouden:

Een beetje gefröbel, maar met een mooi resultaat (al zeg ik het zelf). En Sara: gewoon proberen, voor je het weet ga je het nog leuk vinden ook!

En wat dacht je van deze, gebakken voor een verjaardag: