Misschien vind ik koekjes bakken wel het leukste van alles wat je in de keuken kunt maken. Je hebt meestal maar weinig ingrediënten nodig en het vraagt enige precisie wat betreft het afmeten van hoeveelheden. Het is een gezellige bezigheid waarbij de keuken zich vult met heerlijke (zoete) geuren; je maakt er altijd vrienden mee. Bij mij thuis zijn het echte ‘koekiemonsters’, de koekjes krijgen meestal geen tijd om af te koelen. Vooral alle koekjes waar amandelen in gaan zijn bij ons erg geliefd: cantuccini, weespermoppen, bitterkoekjes etc. Amandelmeel wordt regelmatig in de bakkerij of patisserie voor het bereiden van smakelijke deegjes gebruikt, maar ook geschaafde amandelen of amandelspijs worden graag verwerkt.

Voor zaterdagavond stond een etentje bij vrienden op het program, waarvoor ik het toetje zou maken. Omdat ik ook zin had in koekjes bakken, heb ik dit met elkaar gecombineerd. Ik besluit een romige passievruchten mascarpone met warme abrikozen en mango te maken met als garnering knapperige amandelkrullen. Het leuke van amandelkrullen maken is dat je na het bakken de koekjes om bijvoorbeeld een deegroller moet vouwen om die krul erin te krijgen.

Voor amandelkrullen heb je slechts geschaafde amandelen, een eitje, suiker en iets bloem nodig. Het beslag kun je makkelijk een dag in de koelkast bewaren, dan heb je de volgende dag in een ommezien van tijd weer verse koekjes gebakken voor bij de koffie. Hoewel ik van een dubbele hoeveelheid beslag toch zeker 25 amandelkrullen heb gebakken, zijn er de volgende dag nog precies 4 krullen over… zo waren ook zo lekker.

Voor het toetje heb ik mascarpone vermengd met het sap en vruchtvlees van passievruchten. Op het bord gegarneerd met verse mangoschijfjes en warme gemarineerde abrikozen en een knapperige amandelkrul.
Lees het recept voor de bereiding.
Verrassend fris, romig, knapperig en zeer smakelijk. Een prima afsluiting van een heerlijk en gezellig dinertje met vrienden.

Na een enerverend rondje fietsen op een mooie zomerdag is het heerlijk om bij thuiskomst een verfrissend drankje te nuttigen. Liever zonder alcohol, want dat zakt meteen in de knieën. Uiteraard is helder koel water uit de kraan een aanrader, maar met een beetje fantasie maak je in een handomdraai van een gewone kan water een citroenlimonade.

Neem een grote kan, vul deze met koud water en ijsblokjes. Pers enkele citroenen uit. Gebruik ongeveer 4-6 citroenen bij 1,5 liter water (of meer of minder, naar gelang je eigen smaak…). Snijd 2 citroenen in plakjes en voeg deze toe. Rasp of hak een klein stukje verse gember en voeg dit samen met enkele eetlepels honing ook aan het citroenwater toe. Wil je echt meer zoet, gebruik dan suiker, die je bij voorkeur eerst oplost in lauw water. Garneer de kan met een paar takjes verse munt.

Zet de kan nog even in de koeling tot gebruik om goed door en door koud te laten worden. In plaats van gewoon kraanwater kun je ook kiezen voor bronwater met koolzuur (met of zonder smaakje) of afgekoelde koude citroenthee. Serveer in grote longdrink glazen met een rietje. Werkt zeer dorstlessend en is geschikt voor zowel jong als oud!

De zomerkoninkjes, of aardbeien, zijn nu volop te verkrijgen. Vanaf april verschijnen de eerste aardbeien van Nederlandse bodem, wel nog van overdekte teelt. Rond mei komen de eerste echte zomerkoninkjes van de volle (koude) grond. Omdat ons voorjaar niet veel zonuren kende, was het suikergehalte van de eerste aardbeien niet erg hoog. Zo eind juni, begin juli worden de aardbeien eindelijk donkerrood en zoeter.

Wist je dat, volgens het Productschap Tuinbouw, alleen al in Nederland ongeveer 50 miljoen kilo aardbeien geteeld wordt, waarvan zeker de helft voor de export is, en dat een gemiddeld Nederlands gezin ongeveer 2,5 kilo aardbeien per jaar eet? De grootste liefhebbers zijn vrouwen en kinderen. In mijn gezin klopt dat in ieder geval, hoewel wij eerder 10 kilo per jaar eten dan 2,5 kilo.

Een geliefd product dus, en op heel veel manieren te verwerken. Mijn favoriet blijft toch altijd: aardbeien op brood. Hoewel… een ouderwetse, klassieke aardbeiensoes, komt heel dicht in de buurt.

Voor het basisrecept van soezen heb je alleen water, melk, boter, bloem en  eieren nodig. Je kunt in het soezendeeg ook de melk vervangen door alleen water, maar van de melk krijg je gegarandeerd mooi bruin gekleurde soezen.

Omdat het een ‘kookdeeg’ is, is het belangrijk dat de bloem gegaard wordt vóórdat de eieren worden toegevoegd. Soezen bakken is een leuk en simpel werkje, zelfs geschikt voor kinderen.

De klassieke aardbeiensoes, is een grote soes (maat moorkop) die gevuld wordt met vers geslagen, gezoete slagroom, gegarneerd met enkele mooie aardbeien.
Proef zelf: een traktatie!

Krijg je met moederdag visite of wil je je eigen moeder met iets lekkers verrassen? Dan is deze blauwe bessen yoghurtcake ideaal. Lekker makkelijk, snel gemaakt, voor bij de koffie of als nagerecht. 

Blauwe bessen zijn het hele jaar door volop te koop. Kleine vitaminenbommetjes en bovendien vol met antioxidanten. Nog iets wat deze taart voor moeders zo geschikt maakt: antioxidanten spelen een belangrijke rol bij het verouderingsprocessen (werken ook ontstekingsremmend, cholesterolverlagend en beschermen tegen verschillende ziekten, zoals kanker). Reden genoeg dus om dit recept eens uit te proberen… ook lekker als het geen moederdag is!

Bij het bakken van cake met vulling (fruit, noten) gebeurt het geregeld dat tijdens het bakproces de vulling zakt. Het beslag is dan eigenlijk te licht voor de zware vulling, toevoegen van extra bloem kan een oplossing zijn. Bij mijn versie van de taart waren de bessen ook gezakt. Maar dit keer vond ik het geen probleem: uiteindelijk heb ik de taart omgekeerd gepresenteerd. Nu lijkt het net of het zo hoort!

Dit heb je nodig: 300 gram zachte roomboter, 375 gram suiker, 3 eieren, 425 gram bloem, 1 zakje bakpoeder, 200 ml yoghurt, 400 gram blauwe bessen, vanille extract, citroenrasp of lemoncurd, poedersuiker. Kijk voor het hele recept hier.

Met de eerste paar mooie (warme) lentedagen in het vooruitzicht, wordt het weer tijd voor frisse salades buiten op het terras. Bijvoorbeeld een witlofsalade: een beetje fruitig, een beetje knapperig en een beetje vega: dus gezond en lekker.

Dit heb je nodig: 1 appel; 2 sinaasappels; 3 struikjes witlof; 100 gram geraspte wortel; 150 gram veldsla; 100 gram oude kaas; 2 eetlepels honing; 2 eetlepels witte wijnazijn; 3 eetlepels olijfolie; 1 eetlepel scherpe mosterd; zout en peper naar smaak.
Klik voor het recept hier.

Hoewel de oranjeboventaart van gisteren er schitterend uitzag, twijfelde ik even of hij ook zo lekker zou zijn. Na het bakken kwam ik er namelijk achter dat ik in het beslag het zelfrijzendbakmeel vergeten ben! Gelukkig heeft het aan de smaak niets afgedaan. De structuur van de cake is misschien zelfs iets smeuïger en minder droog. Door het zelfrijzendbakmeel zou de taart alleen meer gerezen zijn. Maar we hebben er ieder twee punten van gegeten, dus de smaak was goed.

Omdat ik twijfelde, heb ik gisteravond toch nog een andere taart gemaakt: een romige mascarpone kwarktaart met mandarijn. Ook een gemakkelijk taart: geen gebruik van de oven. Voor de bodem heb ik verkruimelde volkorenbiscuit met boter gebruikt. Traditioneel maakte mijn moeder een kwarktaart altijd met kwark, slagroom en gelatine. Voor een extra volle smaak heb ik gelijke delen mascarpone en kwark gebruikt. Door de mascarpone, die van zichzelf goed opstijft, kun je minder gelatine gebruiken. Voor extra luchtigheid zou je er ook nog geslagen eiwit door kunnen mengen, dan wordt het meer een bavarois. De frisse smaak en mooie oranje kleur van de mandarijnpartjes maken er een complete feesttaart van.

Dit heb je nodig: 500 gram suiker; 500 gram mascarpone; 200 ml slagroom; 1 rol volkorenbiscuit; 150 gram gesmolten roomboter; 2 kleine blikjes mandarijnpartjes op sap; 200 gram witte basterdsuiker; sap van 1 citroen; 7 blaadjes gelatine.
Klik voor het recept hier.

Variatie op een bekend thema: appeltaart met zoete kruimels. Juist het kruimeldeeg maakt deze appeltaart zo bijzonder, want de kruimels zijn anders dan anders. Normaal maak je kruimeldeeg van bijvoorbeeld 200 gram bloem, 150 gram kristalsuiker en 100 gram roomboter. Dit type deeg heet kruimeldeeg omdat er, als je de ingrediënten met elkaar vermengt, kruimels ontstaan die lijken op grove broodkruimels. Je kunt kruimeldeeg gebruiken voor boterkoekjes en als stevige bodem voor taarten en gebak. Maar het beest bekend zijn de zoete kruimels bovenop een appeltaart.

Voor het kruimeldeeg van deze appeltaart heb ik gebruik gemaakt van 100 gram haverzemelen, 100 gram volkoren meel, 150 gram bruine basterdsuiker en 125 gram roomboter. Iets meer roomboter dan in een gewoon kruimelrecept omdat de haverzemelen en het volkorenmeel iets meer ‘plak’ vragen. De donkerbruine basterd geeft een heerlijke zoete, stroopachtige smaak aan de kruimels. Voor de vulling van de taart heb ik behalve Elstar appels dit keer ook blauwe bessen toegevoegd. Door bovendien royaal kaneel door het kruimelbeslag te doen en na het bakken met poedersuiker te bestuiven, krijg je een overheerlijke taart. Een taart die je tot de laatste zoete kruimels helemaal opsnoept!

Nooit gebak of cake weggooien als er onverhoopt toch een stukje over blijft. Zo had ik laatst die chocoladetaart gemaakt, waarvan een klein puntje hardnekkig overbleef. De randjes waren al wat ingedroogd en verkruimeld. Niemand had de behoefte om dat laatste stukje op te eten.

Laat je nu juist van zo’n uitgedroogde punt cake-taart een overheerlijke trifle kunnen maken, een smultrifle. Met yoghurt, een stuk chocolade, een restje slagroom, een 250 gram aardbeien en enkele blauwe bessen, heb je in een handomdraai een echte trifle in elkaar gezet. Chocola en rood fruit gaat heel goed samen en geeft bovendien een mooi kleurpatroon. Uiteraard kun je met fruit en cake naar smaak variëren. Maar ik bedoel maar: waarom iets weggooien als je er nog iets anders van kunt creëren?

Voor een frisse en fruitige sinaasappelsalade heb je niet veel ingrediënten nodig. Ik maak deze salade geregeld als bijgerecht bij vis of vlees. In de maand januari kan ik soms behoefte hebben aan extra vitaminen en maak ik er met een kleine uitbreiding ook een magere maaltijdsalade van.

Gebruik bij voorkeur een knapperige sla, zoals ijsbergsla, little gem of Romeinse sla. Ik neem het liefst perssinaasappels omdat die minder velletjes bevatten en erg sappig zijn. Een rode bloedsinaasappel zou ook heel mooi staan, maar die ben ik nog niet in de winkels tegengekomen. Voor de dressing neem ik als basis een lichte azijn met een pittige mosterd, 2 eetlepels vloeibare acacia honing, olijfolie en peper en zout. De dressing hoort lekker zoet-zuur te zijn, dus pas hem aan je eigen smaak aan door meer of minder honing en/of azijn te gebruiken. Voor de snelle salade kun je uitgaan van gedroogde kruiden, maar verse bieslook, een klein bosuitje en peterselie passen erg goed bij sinaasappel.

Wil je er een echte maaltijdsalade van maken, voeg dan bijvoorbeeld zacht gepocheerde kipfilet toe, maar ook vegetarisch met amandelen of walnoten en wat mozzarella maak je in een handomdraai een complete maaltijd. Gebruik je fantasie! Mogelijkheden genoeg.

Voor degene die niet precies weet hoe je mooie sinaasappelpartjes snijdt, heb ik een op YouTube een kort instructiefilmpje gevonden.

Op het feestje van mijn zus en zwager dit weekend, kwam het gesprek op een goed moment op eiwitten, en als vanzelf kom je dan uit bij ‘Pavlova‘.  Eén van de lekkerste en leukste toetjes om te maken. Zo lekker vanwege de zoete taaiheid en leuk omdat de simpele bereiding altijd tot bewondering leidt als je dit aan tafel serveert. Een flinke Pavlova is dan ook een mooie afsluiting van een feestelijk diner.

Dit toetje wordt al sinds 1920 gemaakt. Destijds als eerbetoon aan de Russische Balletdanseres Anna Pavlova na haar reizen door Australië en Nieuw-Zeeland. In beide landen staat de Pavlova bekend als een echt nationaal gerecht, maar uit formeel onderzoek is gebleken dat Nieuw-Zeeland de bron van het recept is. Inmiddels wordt de Pavlova in vele varianten over de hele wereld gegeten. De kleinere versie schuimgebakjes, de merinques,  zijn al bekend sinds 1720 en uitgevonden door een Zwitserse patissier.

De Pavlova is een groot merinque dessert met een knapperige korst en zacht taai van binnen. De simpele ingrediënten zijn slechts eiwitten, suiker, klein beetje maizena en een drupje azijn. In enkele supermarkten, of anders bij de groothandel, is tegenwoordig gepasteuriseerd eiwit te krijgen.  Voordeel is uiteraard het schone gebruik (door het pasteuriseren worden bacteriën gedood) en je houdt geen hoeveelheid eierdooiers over. Nadeel is dat door het pasteuriseren een aantal enzymen kapot gaat, met als gevolg dat opgeklopt eiwitschuim snel terugzakt. Het beste resultaat heeft vers eiwit, mits goed gescheiden van de dooier, zonder dooierresten. De maizena en azijn zorgen voor de stabiliteit, glans en extra taaiheid.

Tenslotte verdient een Pavlova een dikke laag slagroom met een fruitige topping. Rood fruit is klassiek, maar ook een tropische versie van kiwi, banaan en mango met wat kokosrasp is een heerlijke creatie. Door toevoeging van cacao aan het eiwit creëer je een chocoladeverrassing. Zolang er geen vocht bij de Pavlova komt, maar deze op een warme droge plaats bewaart wordt, is de schuimbodem enkele dagen houdbaar . Handig voor als je weinig tijd hebt en al vroeg met de voorbereidingen van een diner wilt beginnen.
Op mijn eigen verjaardag ging deze vanille Pavlova met rood fruit schoon op!