In Engeland beginnen de voorbereidingen van het kerstmaal al heel vroeg, soms al in september of oktober, met het maken van de Christmas Pudding. Het is een traditie, net als de kalkoen, waar veel Engelsen zich graag aan houden. Bij het woord ‘pudding’ denken wij Hollanders toch aan iets anders dan aan deze zeer goed gevulde, aromatische, meer naar cake smakende pudding. Het aroma wordt verkregen door de gebakken pudding regelmatig (dagelijks of wekelijks) gedurende geruime tijd te besprenkelen met drank. Hierdoor krijg je een lekkere ‘natte cake’ van heel veel zuidvruchten en noten. Het echte klapstuk komt als je de pudding aan tafel aansteekt (met drank), waarna hij lauwwarm geserveerd wordt met een romige vanillesaus.

Zeker meer dan 10 jaar geleden heb ik een originele Christmas Pudding gemaakt naar een recept van een Engelse kennis. Zeer machtig en stijf van de drank. Nu was ik op zoek naar een lichtere variant en die heb ik gevonden op de website van Tim Noakes, een van de fanatieke aanhangers van het koolydraatarme Banting Dieet. Het recept van deze Christmas Pudding (cake) deed mij denken aan worteltaart, waarschijnlijk door de toevoeging van pompoen. Ik had mijn twijfels over het resultaat, of deze ‘pudding’ wel zou lijken op en smaken als een echte Christmas Pudding. En ik kan je vertellen: hij smaakt net zo goed, zelfs beter! Nog een groot voordeel: na één nacht in de koeling is hij al klaar voor consumptie, als toetje of gewoon bij een kopje koffie.

Afwasmachiene draait, de jongens spelen een spelletje Monopoly en ondertussen genieten we nog na van het heerlijke paasdiner. Een prima dagje zo. Begon vanochtend al met een gezellige brunch met de zon op tafel. Vanmiddag lekker in de keuken gerommeld en voorbereidingen voor het diner getroffen. Tussendoor een kopje thee met een plak citroenrol, verrukkelijk. Gebak dat je ook uitstekend als dessert zou kunnen serveren. Romig, met een vulling van lemoncurd, slagroom en Monchou en een touch of Limoncello. Zalig en onweerstaanbaar.

Een kletskop is een heel hard, uiterst dun en bijzonder knapperig koekje, dat voornamelijk met suiker en boter wordt bereid. De vreemde naam is herleid van de bereidingswijze: suiker en boter wordt geroerd met een kleine hoeveelheid bloem en gehakte amandelen. Vervolgens worden hoopjes beslag op een bakplaat met een vochtige lepel plat ‘gekletst’ en daarna in de oven afgebakken. Kletskop komt dus van (plat) kletsen.

Mijn oma maakte deze koekjes vroeger met gehakte pinda’s in plaats van amandelen, dat was goedkoper. Mijn voorkeur gaat, net als die bij banketbakkers, toch uit naar amandelen, maar smaken kunnen verschillen.

Een leuk en simpel koekje, vraagt alleen wat aandacht bij het bakken: heeft maar enkele minuten nodig, ze worden bruin waar je bij staat! Na het bakken snel met een platenmes of plamuurmes de koekjes van de bakplaat verwijderen, anders bakken ze nog te lang na op de hete plaat. Na het bakken zijn de koekjes korte tijd buigzaam, bij het afkoelen worden ze hard en knapperig. Zolang ze nog buigzaam zijn zou je er ook hoorntjes van kunnen vouwen, leuk om bijvoorbeeld bij een dessert te presenteren.

Als het je lukt om de kletskoppen te bewaren en niet in één keer op te eten, doe dat dan in een goed afgesloten trommel: suiker trekt namelijk vocht aan, waardoor ze zacht worden.

De zomerkoninkjes, of aardbeien, zijn nu volop te verkrijgen. Vanaf april verschijnen de eerste aardbeien van Nederlandse bodem, wel nog van overdekte teelt. Rond mei komen de eerste echte zomerkoninkjes van de volle (koude) grond. Omdat ons voorjaar niet veel zonuren kende, was het suikergehalte van de eerste aardbeien niet erg hoog. Zo eind juni, begin juli worden de aardbeien eindelijk donkerrood en zoeter.

Wist je dat, volgens het Productschap Tuinbouw, alleen al in Nederland ongeveer 50 miljoen kilo aardbeien geteeld wordt, waarvan zeker de helft voor de export is, en dat een gemiddeld Nederlands gezin ongeveer 2,5 kilo aardbeien per jaar eet? De grootste liefhebbers zijn vrouwen en kinderen. In mijn gezin klopt dat in ieder geval, hoewel wij eerder 10 kilo per jaar eten dan 2,5 kilo.

Een geliefd product dus, en op heel veel manieren te verwerken. Mijn favoriet blijft toch altijd: aardbeien op brood. Hoewel… een ouderwetse, klassieke aardbeiensoes, komt heel dicht in de buurt.

Voor het basisrecept van soezen heb je alleen water, melk, boter, bloem en  eieren nodig. Je kunt in het soezendeeg ook de melk vervangen door alleen water, maar van de melk krijg je gegarandeerd mooi bruin gekleurde soezen.

Omdat het een ‘kookdeeg’ is, is het belangrijk dat de bloem gegaard wordt vóórdat de eieren worden toegevoegd. Soezen bakken is een leuk en simpel werkje, zelfs geschikt voor kinderen.

De klassieke aardbeiensoes, is een grote soes (maat moorkop) die gevuld wordt met vers geslagen, gezoete slagroom, gegarneerd met enkele mooie aardbeien.
Proef zelf: een traktatie!

In een land waar de koeien bij je ‘om de hoek staan’, is verse melk drinken iets heel gewoons. Hoewel ik nog ben opgevoed met ‘schoolmelk’ zie ik de jeugd van nu steeds minder melk drinken. Misschien komt het ook wel doordat er steeds meer koemelkallergie optreedt, dat melk een beetje uit de gratie raakt. Maar voor mij is elke dag een flink glas koude verse melk, een must.
Iedereen weet ook dat verse melk bij warm weer kort houdbaar blijft. In warme landen, en met name in het midden-oosten, waar ook  minder verse melk verkrijgbaar is, hebben ze daar iets op gevonden: gecondenseerde melk. Hiervoor wordt een deel van het water aan de melk onttrokken door verdamping. Vervolgens wordt er suiker aan toegevoegd ter conservatie, steriliseren is dan niet meer nodig. Op deze manier heb je een kleinere hoeveelheid gekregen, die zeer lang houdbaar is en makkelijk te vervoeren. De melk is in blikjes leverbaar welke veelal geëxporteerd worden, maar in de grote supermarkten is het ook in Nederland verkrijgbaar.

Bij ons wordt dit product voornamelijk gebruikt voor nagerechten. Door het gesloten blikje gedurende 2 à 3 uur in water te koken (blikje moet onder water blijven), kun je heel simpel een romige karamelsaus maken. Hoe langer je het blikje kookt, deze te dikker en donkerder de saus of crème wordt. Laat wel het blikje geheel afkoelen voordat je het opent, anders kunnen er ongelukken gebeuren. De dikke karamel kun je vervolgens verwerken in taarten of toetjes.

Zo heb ik een heerlijke karamelsaus gemaakt door enkele lepels van de dikke karamel te verdunnen met enkele eetlepels slagroom. De overgebleven dikke karamel is in een potje in de koelkast lang houdbaar. Een heerlijk zoet toetje: wafel met ijs en karamelsaus.

Dit heb je nodig: 1 blikje gecondenseerde melk, romig ijs naar smaak, dunne wafels. Klik voor het recept hier.

Krijg je met moederdag visite of wil je je eigen moeder met iets lekkers verrassen? Dan is deze blauwe bessen yoghurtcake ideaal. Lekker makkelijk, snel gemaakt, voor bij de koffie of als nagerecht. 

Blauwe bessen zijn het hele jaar door volop te koop. Kleine vitaminenbommetjes en bovendien vol met antioxidanten. Nog iets wat deze taart voor moeders zo geschikt maakt: antioxidanten spelen een belangrijke rol bij het verouderingsprocessen (werken ook ontstekingsremmend, cholesterolverlagend en beschermen tegen verschillende ziekten, zoals kanker). Reden genoeg dus om dit recept eens uit te proberen… ook lekker als het geen moederdag is!

Bij het bakken van cake met vulling (fruit, noten) gebeurt het geregeld dat tijdens het bakproces de vulling zakt. Het beslag is dan eigenlijk te licht voor de zware vulling, toevoegen van extra bloem kan een oplossing zijn. Bij mijn versie van de taart waren de bessen ook gezakt. Maar dit keer vond ik het geen probleem: uiteindelijk heb ik de taart omgekeerd gepresenteerd. Nu lijkt het net of het zo hoort!

Dit heb je nodig: 300 gram zachte roomboter, 375 gram suiker, 3 eieren, 425 gram bloem, 1 zakje bakpoeder, 200 ml yoghurt, 400 gram blauwe bessen, vanille extract, citroenrasp of lemoncurd, poedersuiker. Kijk voor het hele recept hier.

Hoe kom je een lange winter door, zonder regelmatig last te hebben van de bekende winterdip? Gewoon niet naar buiten kijken, maar lekker aan de gang gaan in je warme keuken. Bakken en braden alsof je leven er vanaf hangt. Want niet alleen de geur van voedsel maar ook het genot van het bereiden en uiteindelijk ‘verorberen’, kan een mens intens gelukkig maken. Voeg daar dan in ieder geval één heel belangrijk ingrediënt aan toe, en succes is verzekerd: de winterdip verdwijnt als sneeuw voor de zon. Voor mij is chocolade dat ene belangrijk ingrediënt. Lekker dikke brokken uit het vuistje, liefst minimaal 70% cacao, bij een kopje thee. Ben je meer een lijntype: neem dan eens een chocomasker voor een super zachte huid.

Als ik het hele huis geurend wil laten meegenieten, dan bak ik een overheerlijke chocoladetaart. Dit is er eentje voor echte chocofreaks, warm (voor als je niet kunt wachten) met een bolletje ijs of gewoon een afgekoelde punt voor tussendoor…  Dit keer heb ik h’m gemaakt met een laag geroosterde amandelen bovenop. De echte diehards maken de taart natuurlijk af met een chocolade ganache (fondantlaag).

Voordeel van dit recept: je hoeft er geen echte keukenprins(es) voor te zijn. Alles gaat bij elkaar in een grote kom, en wordt gemengd tot een mooi romig glad beslag is verkregen. Dit recept is voldoende voor een heel grote taartvorm (doorsnede 28-30 cm) of twee kleinere. Je kunt er ook 24 eenpersoons muffins van maken. Een uurtje in de oven is voor de taartvorm voldoende, de kleinere cupcakes/muffins hebben maar 25-30 minuten nodig. De chocoganache maak je van 200 gram pure chocolade met 200 ml slagroom, één op één.

En smullen maar! Heb je echt teveel aan dit ruime recept, dan kun je een deel van de cake eenvoudig invriezen (zonder ganachelaag), maar je kunt h’m ook gerust een week in een afgesloten vorm bewaren. Hoewel, dat laatste weet ik niet zeker: een week bewaren is mij nog nooit gelukt!

Behalve het hoofdgerecht, reebiefstukjes, waren ook het voorgerecht en nagerecht een succes gisteravond bij het kerstdiner. Het voorgerecht was een groene salade met gerookte eendenborst, cranberrypaté, frambozen en enkele eetlepels bosvruchten-balsamico dressing.  Heel simpel met grotendeels kant en klare producten, maar zeer smakelijk. Als dessert een frisse Italiaanse Bombe: Zuccotto. Ook niet moeilijk te maken van 500 gram kant en klare cake, dus een minimale tijd in de keuken met een maximaal resultaat. De foto’s spreken voor zich.

Alle boodschappen in huis, het kersttafelkleed ligt gestreken klaar. Straks alleen de pakjes nog onder de boom leggen voor morgenochtend na de kerstbrunch. Wij vieren het dit jaar lekker klein, met de kinderen thuis op eerste kerstdag, een mooi viergangenmenu met o.a. reerug. De tweede dag gewoon boerenkool met de bekende bitterkoekjes-advocaatpudding toe. Tot slot vanmiddag nog even snel een lekkere kersttulband gebakken. Kerst bestaat voor ons nu eenmaal uit tradities…

Ik wens iedereen fijne maar vooral smakelijke dagen toe. Geniet van al het lekkers en ook van het samenzijn.  Is iedereen er klaar voor? Laat de Kerst 2012 dan maar beginnen!

Op het feestje van mijn zus en zwager dit weekend, kwam het gesprek op een goed moment op eiwitten, en als vanzelf kom je dan uit bij ‘Pavlova‘.  Eén van de lekkerste en leukste toetjes om te maken. Zo lekker vanwege de zoete taaiheid en leuk omdat de simpele bereiding altijd tot bewondering leidt als je dit aan tafel serveert. Een flinke Pavlova is dan ook een mooie afsluiting van een feestelijk diner.

Dit toetje wordt al sinds 1920 gemaakt. Destijds als eerbetoon aan de Russische Balletdanseres Anna Pavlova na haar reizen door Australië en Nieuw-Zeeland. In beide landen staat de Pavlova bekend als een echt nationaal gerecht, maar uit formeel onderzoek is gebleken dat Nieuw-Zeeland de bron van het recept is. Inmiddels wordt de Pavlova in vele varianten over de hele wereld gegeten. De kleinere versie schuimgebakjes, de merinques,  zijn al bekend sinds 1720 en uitgevonden door een Zwitserse patissier.

De Pavlova is een groot merinque dessert met een knapperige korst en zacht taai van binnen. De simpele ingrediënten zijn slechts eiwitten, suiker, klein beetje maizena en een drupje azijn. In enkele supermarkten, of anders bij de groothandel, is tegenwoordig gepasteuriseerd eiwit te krijgen.  Voordeel is uiteraard het schone gebruik (door het pasteuriseren worden bacteriën gedood) en je houdt geen hoeveelheid eierdooiers over. Nadeel is dat door het pasteuriseren een aantal enzymen kapot gaat, met als gevolg dat opgeklopt eiwitschuim snel terugzakt. Het beste resultaat heeft vers eiwit, mits goed gescheiden van de dooier, zonder dooierresten. De maizena en azijn zorgen voor de stabiliteit, glans en extra taaiheid.

Tenslotte verdient een Pavlova een dikke laag slagroom met een fruitige topping. Rood fruit is klassiek, maar ook een tropische versie van kiwi, banaan en mango met wat kokosrasp is een heerlijke creatie. Door toevoeging van cacao aan het eiwit creëer je een chocoladeverrassing. Zolang er geen vocht bij de Pavlova komt, maar deze op een warme droge plaats bewaart wordt, is de schuimbodem enkele dagen houdbaar . Handig voor als je weinig tijd hebt en al vroeg met de voorbereidingen van een diner wilt beginnen.
Op mijn eigen verjaardag ging deze vanille Pavlova met rood fruit schoon op!