Nooit gebak of cake weggooien als er onverhoopt toch een stukje over blijft. Zo had ik laatst die chocoladetaart gemaakt, waarvan een klein puntje hardnekkig overbleef. De randjes waren al wat ingedroogd en verkruimeld. Niemand had de behoefte om dat laatste stukje op te eten.

Laat je nu juist van zo’n uitgedroogde punt cake-taart een overheerlijke trifle kunnen maken, een smultrifle. Met yoghurt, een stuk chocolade, een restje slagroom, een 250 gram aardbeien en enkele blauwe bessen, heb je in een handomdraai een echte trifle in elkaar gezet. Chocola en rood fruit gaat heel goed samen en geeft bovendien een mooi kleurpatroon. Uiteraard kun je met fruit en cake naar smaak variëren. Maar ik bedoel maar: waarom iets weggooien als je er nog iets anders van kunt creëren?

Hoe kom je een lange winter door, zonder regelmatig last te hebben van de bekende winterdip? Gewoon niet naar buiten kijken, maar lekker aan de gang gaan in je warme keuken. Bakken en braden alsof je leven er vanaf hangt. Want niet alleen de geur van voedsel maar ook het genot van het bereiden en uiteindelijk ‘verorberen’, kan een mens intens gelukkig maken. Voeg daar dan in ieder geval één heel belangrijk ingrediënt aan toe, en succes is verzekerd: de winterdip verdwijnt als sneeuw voor de zon. Voor mij is chocolade dat ene belangrijk ingrediënt. Lekker dikke brokken uit het vuistje, liefst minimaal 70% cacao, bij een kopje thee. Ben je meer een lijntype: neem dan eens een chocomasker voor een super zachte huid.

Als ik het hele huis geurend wil laten meegenieten, dan bak ik een overheerlijke chocoladetaart. Dit is er eentje voor echte chocofreaks, warm (voor als je niet kunt wachten) met een bolletje ijs of gewoon een afgekoelde punt voor tussendoor…  Dit keer heb ik h’m gemaakt met een laag geroosterde amandelen bovenop. De echte diehards maken de taart natuurlijk af met een chocolade ganache (fondantlaag).

Voordeel van dit recept: je hoeft er geen echte keukenprins(es) voor te zijn. Alles gaat bij elkaar in een grote kom, en wordt gemengd tot een mooi romig glad beslag is verkregen. Dit recept is voldoende voor een heel grote taartvorm (doorsnede 28-30 cm) of twee kleinere. Je kunt er ook 24 eenpersoons muffins van maken. Een uurtje in de oven is voor de taartvorm voldoende, de kleinere cupcakes/muffins hebben maar 25-30 minuten nodig. De chocoganache maak je van 200 gram pure chocolade met 200 ml slagroom, één op één.

En smullen maar! Heb je echt teveel aan dit ruime recept, dan kun je een deel van de cake eenvoudig invriezen (zonder ganachelaag), maar je kunt h’m ook gerust een week in een afgesloten vorm bewaren. Hoewel, dat laatste weet ik niet zeker: een week bewaren is mij nog nooit gelukt!

Alle boodschappen in huis, het kersttafelkleed ligt gestreken klaar. Straks alleen de pakjes nog onder de boom leggen voor morgenochtend na de kerstbrunch. Wij vieren het dit jaar lekker klein, met de kinderen thuis op eerste kerstdag, een mooi viergangenmenu met o.a. reerug. De tweede dag gewoon boerenkool met de bekende bitterkoekjes-advocaatpudding toe. Tot slot vanmiddag nog even snel een lekkere kersttulband gebakken. Kerst bestaat voor ons nu eenmaal uit tradities…

Ik wens iedereen fijne maar vooral smakelijke dagen toe. Geniet van al het lekkers en ook van het samenzijn.  Is iedereen er klaar voor? Laat de Kerst 2012 dan maar beginnen!

“Tot in de pruimentijd”, is een uitdrukking die staat voor “tot ziens”, of “tot over een poosje”. Met pruimentijd wordt eigenlijk de tijd bedoeld waarin de pruimen rijp zijn, grofweg van juli tot oktober dus. Waarom er dan niet voor ‘kersentijd’, ‘aalbessentijd’ of een andere vruchtensoort gekozen is, blijft een raadsel. Hoewel het verhaal gaat dat P.C. Hooft in het begin van de 17e eeuw zijn vrienden rond de zomertijd graag uitnodigde op het Muiderslot. Aan het einde van de zomer verhuisde Hooft terug naar Amsterdam waarbij hij tijdens het laatste feest de afspraak maakte elkaar de volgende zomer opnieuw in de tuin te treffen. Hier zou de uitdrukking ontstaan zijn verwijzend naar de vele pruimenbomen die in de tuin van het Muiderslot stonden.

Voor mij is de periode juli tot oktober een echte fruittijd. Op de markt en in de schappen van de supermarkt of groentenman vind je de mooiste aardbeien, bessen, kersen en natuurlijk pruimen. Gewassen en schoongemaakt, heerlijk door de yoghurt, zo uit de hand of verwerkt in een toetje of gebak: fruit smaakt altijd.

Nu keek ik van de week op TV naar een kookprogramma waarin Annabel Langbein haar ‘vanilla plum cake’ bereidde. Bij uitstek hèt recept om die sappige pruimen tot hun recht te laten komen. Het beslag is ideaal voor allerlei soorten fruit, denk maar eens aan abrikozen, nectarines of kersen. Door de toevoeging van yoghurt aan het cakebeslag ontstaat een muffin-achtige structuur. Snijd er mooie grote punten van royaal met poedersuiker bestrooit, of bak eenpersoonsmuffins. Eén hap van deze pruimencake voert je in gedachten terug naar de Middeleeuwse zomertuinen van het Muiderslot.

De hele dag klinkt in huis de muziek van de Matthäus Passion. Niet door iedereen even gewaardeerd, maar het brengt je wel al in de sfeer van Pasen. Gisteren de meeste boodschappen gedaan, vandaag nog vers brood gehaald. Voor eerste Paasdag staat een brunch op het programma, met o.a. eiersalade, een quiche, gerookte zalm met roerei, lekker verse broodjes, warme beschuitbollen, paasbrood, kwarteleitjes, en ga zo maar door.  En laten we een glaasje champagne niet vergeten..  Ik heb het sterke vermoeden dat mijn ‘lam’ naar tweede Paasdag zal verhuizen.

Voor de zekerheid heb ik ook asperges in huis gehaald. Als we van de brunch erg vol zitten kunnen we ’s avonds altijd nog lekker lichte asperges met ham en eieren eten.

Een echte paastaart heb ik dit jaar niet gemaakt. Op verzoek van de jongens een ‘gewone citroencake’. Maar iets ‘gewoons’  kan ik eigenlijk nooit maken, dus is het een Paascake geworden: amandel citroencake. Voor de Pasen in de vorm van een kleine tulband, overgoten met citroenicing en afgemaakt met viooltjes. Nu alleen nog de witte eieren kleuren, dan ben ik helemaal klaar voor Pasen.

Wist je dat je de bloemen van viooltjes gewoon kunt eten? Zelfs die je nu in de tuin hebt staan. Ze zijn bovendien erg geneeskrachtig. Zo helpen ze tegen eczeem en alle soorten huiduitslag of jeuk, daarnaast werken ze ook nog vochtafdrijvend en ontstekingsremmend. Dus haal het voorjaar naar binnen met bloemen op de taart!

Je houdt van spijs, of je houdt er niet van. Maar als je het lekker vindt, verzin je van alles waar het door of bij kan. Appeltaart is mijn lievelingsgebak waar ik graag spijs in verwerk. Ook een goed gevulde koek of boterkoek met spijs, sla ik niet snel af. Maar cake heb ik nog nooit gemaakt met spijsvulling. Er zijn wel recepten met gemalen amandelen in plaats van bloem, maar ik heb nog nooit een recept van cake gevonden waaraan pure spijs werd toegevoegd.

Laat ik nu in mijn lijfblad ‘Delicious’ deze maand een recept tegenkomen van een spijscake tegenkomen: ik sta te trappelen om dit uit te proberen. In dit recept wordt niet de bloem maar de suiker vervangen door spijs. En eigenlijk logisch als je weet dat spijs voor 50% uit suiker bestaat.

Ik doe alles volgens het recept, maar twijfel wel halverwege, want het beslag wordt behoorlijk stevig en zwaar. Ik voeg ook een snufje zout toe; zoutloze cake heeft net als zoutloos brood: geen smaak. Dit recept leert mij ook dat je de boter zacht moet slaan totdat deze wit ziet en absoluut niet tot vloeibaar moet laten smelten. Bij mijn cake-versies smelt ik juist de boter in de magnetron, het beslag is dan ook veel soepeler. Ben ook heel benieuwd naar de structuur van de cake, want het basisrecept gaat uit van meer boter dan bloem of suiker, terwijl een standaard cakebeslag meestal gemaakt wordt van evenveel boter, suiker en bloem.

De keuken ruikt in ieder geval verrukkelijk, als de cake ook zo smaakt, wordt dit voortaan mijn lievelingscake: spijscake (niet te verwarren met spacecake!).