Op een zomerdag als vandaag en bovendien de aankomstdag van de Tour de France in Parijs, dan kriebelt het bij de mannen om ook te gaan fietsen. Een rondje Gooimeer stond er vanochtend op het programma van 51 km. Net te kort om een tussenstop te maken voor de bekende koffie met appelgebak. Dus een mooie gelegenheid voor mij om de mannen te verrassen bij thuiskomst met een vers gebakken appeltaartje.

Ik was er niet echt op voorbereid, maar ben op zoek gegaan in mijn keuken en voorraad naar ingrediënten. Met 5 plakken bladerdeeg, 3 appels, een half potje appelmoes, 2 eitjes en wat boter, suiker en kaneel heb ik, al zeg ik het zelf, een lekker taartje gemaakt (in nog geen 25 minuten!). Een bladerdeeg appelslofje.

En een verrassing was het! Net uit de oven toen ze thuiskwamen, dus nog lekker warm. 

Na een enerverend rondje fietsen op een mooie zomerdag is het heerlijk om bij thuiskomst een verfrissend drankje te nuttigen. Liever zonder alcohol, want dat zakt meteen in de knieën. Uiteraard is helder koel water uit de kraan een aanrader, maar met een beetje fantasie maak je in een handomdraai van een gewone kan water een citroenlimonade.

Neem een grote kan, vul deze met koud water en ijsblokjes. Pers enkele citroenen uit. Gebruik ongeveer 4-6 citroenen bij 1,5 liter water (of meer of minder, naar gelang je eigen smaak…). Snijd 2 citroenen in plakjes en voeg deze toe. Rasp of hak een klein stukje verse gember en voeg dit samen met enkele eetlepels honing ook aan het citroenwater toe. Wil je echt meer zoet, gebruik dan suiker, die je bij voorkeur eerst oplost in lauw water. Garneer de kan met een paar takjes verse munt.

Zet de kan nog even in de koeling tot gebruik om goed door en door koud te laten worden. In plaats van gewoon kraanwater kun je ook kiezen voor bronwater met koolzuur (met of zonder smaakje) of afgekoelde koude citroenthee. Serveer in grote longdrink glazen met een rietje. Werkt zeer dorstlessend en is geschikt voor zowel jong als oud!

Op 6 december mag je het nog ‘Bisschopswijn‘ noemen; vanaf morgen heet een glas warme wijn ‘Glühwein‘. Het enige verschil: de bisschop houdt van sinaasappel en in de glühwein gaat een citroen. Tegenwoordig kun je het hele jaar door kant en klare glühwein kopen, maar deze is vaak erg gezoet (om de goedkope wijn te maskeren).

Als je de warme wijn zelf maakt gebruik dan bij voorkeur een Rohnewijn, deze is licht en fruitig. Maar heb je nog een fles Sangria over van een zomeretentje, dan kun je deze ook uitstekend gebruiken. De basis is dus wijn op smaak gebracht met bijvoorbeeld suiker, kaneel, kruidnagels en een citrusvrucht. De truc is om de wijn te verwarmen zodat de kruiden en smaken goed kunnen trekken, alleen koken is uit den boze! In feite mag de wijn niet warmer worden dan 70 graden Celsius, anders vervliegt de alcohol en dat zou jammer zijn… Zelf voeg ik nog graag een scheutje likeur (Grand-Marnier of Benedictine) of vruchtenbrandewijn toe.  Het geeft net dat pittige warme hitje, dat zo lekker op de borst blijft hangen. Is het geheel te scherp van smaak door de alcohol, verdun dan met een scheut water.

Gisteravond, Sinterklaasavond, hebben we een heerlijk glaasje Bisschopswijn gedronken. Vanavond nog een staartje voor het slapen gaan, een heerlijk slaapmutsje voor deze donkere dagen.

Prosecco is bij uitstek een drankje waar je heerlijke mixdrankjes mee kunt maken. Op de Italiaanse terrassen zie je de mooiste creaties: een Mimosa, Prosecco met sinaasappelsap; een Rossino, Prosecco met 1/3 aardbeien; een Spritz, Prosecco met 1/3 Campari en wat sodawater. Voor een simpele muntmix voeg je enkele blaadjes munt toe aan een glas Prosecco, wel of niet aangevuld met soda.

Maar de lekkerste vindt ik toch wel de Bellini. Hiervoor neem je 2 mooie rijpe perziken en blendeer deze met een beetje Prosecco tot een gladde puree. De juiste verhoudening voor in het glas is: 1/3 perzikpuree met 2/3 koude Prosecco. Pas op met inschenken, want het kan behoorlijk schuimen. Proost!

Als verjaardagscadeau wenste ik mijzelf een nieuwe espressomachine. De machine die ik heb is een Quickmill. Indertijd zeer prijzig. Helaas gebruik ik deze niet of nauwelijks. Deze originele manier van espresso zetten: koffie in een pistonhouder, prutje weggooien etc. vind ik te omslachtig en de koffie is bovendien niet warm genoeg. Tegenwoordig zijn er veel types volautomatische machines, met bonen en één maling per kopje, met of zonder opgeschuimde melk. Ik heb mezelf behoorlijk laten voorlichten maar zag door de bomen het bos niet meer. Uiteindelijk had ik me bijna een volautomatische Siemens of Jura espressomachine ter waarde van 1500 euro laten aanpraten.  Zo’n machine denkt zelf na en stopt er na een jaar of 300 kopjes koffie mee omdat hij dan terug wil naar de importeur om nagekeken te worden. Nu zou dat nog niet zo erg zijn, maar dat nakijken kost toch gauw zo’n slordige 200 euro per keer! Dure hobby. En dan heb ik het nog niet over de lekkerste bonen die je speciaal moet importeren.

Nee, dan ga ik toch maar voor de Nespresso reclame met George Clooney: heerlijke koffie (ook niet goedkoop) met leuke (betaalbare) espressomachines. Nespresso heeft het maken van de machines uitbesteed aan verschillende fabrikanten, waaronder Magimix. Mooie design machines met een heel simpel systeem: cupjes koffie. Waarschijnlijk griezelt een Italiaan van deze manier van espresso zetten, maar gemak en smaak dient de mens.

Dus gisteren ‘mijn’ Nespresso met melkopschuimer aangeschaft: ik drink me helemaal suf aan de koffie! Ik moet namelijk nog alle smaakjes uitproberen die Nespresso biedt en die van Douwe Egberts (!), de eerste koffiefabrikant die een nespresso-namaakcupje heeft gemaakt. De opschuimer produceert heerlijke dikke schuimige melk voor de caffè latte en cappuccino. En…een bijkomend voordeel: de Nespresso Citiz neemt minder ruimte in op het aanrechtblad. Kortom: lieve familie en vrienden, ik ben heel blij met mijn verjaardagscadeau!

Waarom een speciale dag voor moeder; het zou toch ieder dag moederdag moeten  zijn? Hoe vaak hoor je dat niet zeggen en toch vindt elke moeder het geweldig als ze één keertje speciaal in het zonnetje gezet wordt. Vroeger waren het knipsels en zelfgemaakte gedichtjes, nu is het een mooie plant, een dinerbon en een dikke zoen. Geweldig!

Paul gaat voor  mij vandaag nog een Frappuccino Caramel maken. Een echte, zoals je ze ook drinkt bij Starbucks. Sinds we in Amerika zijn geweest hebben de jongens Starbucks helemaal ontdekt. Jammer dat je in Nederland maar weinig vestigingen hebt. Maar als je goed hebt opgelet en thuis een beetje oefent, dan lukt een Frappuccino al aardig snel.

Behalve goede koffie, in vele soorten en smaken, heeft Starbucks ook de ‘frozen’ varianten. Heerlijk voor een warme dag. Zet voor een Frappuccino hiervoor een lekker sterk bakje koffie of espresso, laat dit afkoelen en mix in de blender met suiker, melk, ijsblokjes en caramel: een verbluffend resultaat.

Steenkoude, romige koffie, lekker zoet en toch verfrissend. Bij Starbucks krijg je er nog een slagroom topping op, maar voor de ‘magere’ variant laten wij die achterwege. De geblendeerde melk geeft al een een dikke roomlaag. Afmaken met een beetje caramelstroop, rietje erin, en smullen maar.

Wat wil een moeder nog meer?

Vandaag, 10 april, vierde een neef van mijn man, zijn verjaardag. Omdat het mooi weer was èn omdat ik de pasgeboren baby nog niet gezien had, ben ik er vanmiddag met één van de jongens even langs geweest. Heerlijk in de tuin gezeten, aan het water midden in IJsselstein (!) Gezellig gekeuveld, met een glas witte wijn in de zon… Blij dat ik vanmorgen al het avondeten had voorbereid, want voordat we thuis waren was het toch al weer half zeven.

Onder het genot van een heerlijke latte macchiato, die mijn echtgenoot als geen ander kan maken, stond ik vanochtend in de keuken. Van een kilo sappige riblappen heb ik een geurige runderstoofschotel gemaakt. De stoofpot houdt het midden tussen ‘Boeuf Bourguignon’ en ‘Boeuf en daube’. Bourguignon komt uiteraard uit de streek van de Bourgogne, daube betekent ‘gesmoord’ en heeft zijn herkomst in de Provence. Beide gerechten bevatten rundvlees, rode wijn en spekblokjes. In de Bourguignon gaan verder champignons, wortel en ui en een fikse scheut cognac. De daube kenmerkt zich door toevoeging van bleekselderij, spekblokjes, sinaasappel en zwarte olijven. Beide schotels staan minimaal 2 uur in de oven.

Mijn Boeuf is een beetje aangepast aan de inhoud van de koelkast en aan de smaak van de mannen. Ik heb helaas geen spekblokjes in huis maar vind nog wel een salami worst. Champignons en olijven kan ik beter achterwege laten, daar zijn ze hier niet gek op, daarvoor voeg ik een restje courgette en aubergine toe. Verder een hele winterwortel, bleekselderij, tomaten en twee staartjes rode wijn. Mooi alle restjes opgemaakt.

Makkelijk zo’n stoofschotel: vlees aanbraden met knoflook en franse kruiden, de grof gesneden groenten toevoegen, even meebakken, afblussen met rode wijn en de hele pan met deksel in een voorverwarmde oven twee uur laten sudderen. Naar smaak afmaken met wat extra zout en peper en een scheutje tomatenpuree of ketchup om te binden. Lekker met royale aardappelpuree en een frisse salade.

Met zo’n schotel in de oven kun je zonder problemen even uit de keuken, zelfs op familie bezoek.

Mijn man en oudste zoon hebben vanmorgen weer voor het eerst dit seizoen op de racefiets gezeten, en dat maakt hongerig. De flinke pan is dan ook schoon opgegaan.

*de foto laat de stoofschotel zien, voordat deze in de oven gaat; de wijn moet nog worden toegevoegd.

Weer een heerlijk dinertje gehad gisteravond met vrienden. In Laren (NH) bij Bistro Zuijderhoudt gegeten. Voor Reinier en mij helemaal nieuw en een aangename verrassing. Ik kan het zeker aanbevelen. Verse producten, veel vis en zoals ze zelf zeggen: “Terug naar de eenvoud en authentieke smaken”. De bistro bevindt zich wat achteraf. Binnen tref je een gezellige huiskamersfeer aan maar toch modern met veel bruin en aarde tinten. En heel belangrijk: comfortabele banken en stoelen. Kijk beslist eens op de site, de menukaart doet je watertanden. Wij hebben ons laten verwennen en aten o.a. dun gesneden kalfsmuis met lauwwarme vinaigrette, Mortadelle met truffel, risotto met inktvis, verse asperges, Bouillabaisse en voor de vegetariër in het gezelschap maakte de kok een speciale creatie.

Tot slot het toetje. Voor mij een warme crumble met appel, abrikoos en kaneelijs. De mannen namen een Scroppino…en het bleef er niet bij één! Omdat ik nou eenmaal iets met citroenen heb (citroenrisotto, citroentaart) heb ik mij uiteindelijk ook tot het proeven van een Scroppino laten verleiden. Heerlijk!

Scroppino is een Italiaanse spoom met citroen-sorbetijs, Wodka en Prosecco. Er zijn vele variaties en verhoudingen van ingrediënten, want er wordt ook wel Limoncello gebruikt, vanilleijs of een andere soort mousserende wijn. Het resultaat is meestal een ijskoud, vloeibaar, licht (!) alcoholisch drankje, dat zowel als tussengerechtje of dessert genuttigd kan worden.

Het blijft voorlopig mooi weer dus misschien is het een goed idee als aperitief bij het Paasmenu? Ik kreeg er in ieder geval sterke associaties bij van een zonnig terras met ligstoelen. Zo’n glaasje schenkt je een vleugje lente.

En ja, Loek: jij mag als proefpersoon komen testen! Proost.

De familie is weer een kleinkind rijker: Fedde. Ouders en grootouders langs deze weg van harte gefeliciteerd!

Wanneer ik aan een geboorte denk (en eten) dan komen er bij mij twee dingen naar boven: geboortemuisjes en kandeel. In Nederland wordt van oudsher aan het kraambezoek een beschuit met geboortemuisjes gepresenteerd. Anijs had indertijd de reputatie dat het de baarmoeder na de geboorte snel tot de oorspronkelijke grootte kon terugbrengen, bovendien zou het de boze geesten bezweren. Daarnaast werkt het geneeskrachtig bij buik- en maagkrampen, slijmvliesontsekingen, hoesten en bevordert het bovendien de melkproductie. Nog langer geleden en helaas wat in de vergetelheid geraakt, kreeg de kraamvrouw en het bezoek kandeel geschonken. Kandeel wordt lauw geserveerd in een glaasje met een lepeltje, net als advocaat. Daar heeft het ook veel van weg, want de basis bestaat van oorsprong uit eieren, suiker en brandewijn. Het was bedoeld als ‘hartversterkertje’ voor de kraamvrouw na een zware bevalling, traditioneel bereid door de kersverse vader.

Maar waarom alleen van genieten na een bevalling? Kandeel kan ook goed koud gegeten worden als nagerecht met een bolletje ijs en wat vers fruit. Maar ook de geboortemuisjes worden bij ons in het gezin regelmatig genuttigd, in blauw, roze of gestampte versie; en ik kan u verzekeren: ik ben er niet recentelijk zwanger voor geweest. Anijs is sowieso een heerlijk kruid, wel heel uitgesproken maar in zoet gebak komt het uitstekend tot zijn recht.

Om de grootouders een beetje tegemoet te komen (zij hebben een huis in de Belgische Ardennen) heb ik een recept voor Belgische Vlaaikes, lekker zoet en met anijs. Ook prima te presenteren bij een glaasje kandeel. Wordt het toch nog een gezellig Oud Hollands weekendje.